somme gebied 1918

In 1918 trachte Duitsland met een aantal offensieven de oorlog ten gunste van zich zelf te beslissen. Het aantal divisies kon worden opgevoerd als gevolg van het einde van de oorlog aan het Russische front. 

De Duitse offensieven gingen niet volgens een éénduidig strategisch plan, Ludendorff probeerde hier en daar een doorbraak te forceren, zou het lukken dan keek hij wel verder. Kwam het ene offensief tot stilstand dan probeerde hij het op een andere plaats. 

Uiteindelijk heeft Duitsland zich met deze offensieven zichzelf de das om gedaan. Er waren gigantische verliezen (ook aan de geallieerde kant), wel enig terreinwinst maar van echte doorbraak was geen sprake. 

De verliezen aan geallieerde zijde werden vervolgens teniet gedaan door, vanaf nu, deelname van de Amerikaanse troepen. 

Men moet niet gering denken over deze veldslagen in 1918, het waren de grootste van de gehele periode 1914-1918, mogelijk alleen te vergelijken met de eerste veldslag bij de Marne, met ook aan beide kanten de grootste verliescijfers. 

De eerste van een serie Duitse offensieven ( Michaël) in het voorjaar 1918 was gericht op een doorbraak, het bereiken van de kanaalkust en het uiteen drijven van de Franse en Engelse legers. 

Een belangrijk deel van dit offensief vond plaats over het voormalige slagveld van de Somme uit 1916. 

zie onder voor het geografische overzicht van de diverse offensieven:

In één klap werd bij het eerste offensief gehele Sommegebied van 1916 terug veroverd, Albert werd ingenomen en uiteindelijk werd het Duitse leger van Hutier op 4 en 5 april bij Villers-Bretonneux door de Australiërs gestopt. Er was terreinwinst van 60 km geboekt, echter geen doorbraak naar de kanaalhavens en het Franse en Britse leger waren niet gesplitst.