Op deze locatie niet ver van Douaiemont heeft zich iets afgespeeld dat enigszins mysterieus is gebleven. Het originele stukje aarde met de graven zijn in ieder geval als een monument behouden.

Men vond destijds een aantal geweren met daarop bajonetten uit de grond steken op de plaats wat eens een loopgraaf was .

De geschiedenis van deze Tranchée des Baionnettes is vermengd met enige legendevorming.

Zeker is dat: op 12 juni 1916 was deze verschanste positie een deel van een salient in de Duitse linie even ten westen van Douaimont. Het moest door het Duitse leger in verband met het hoofdoffensief op 23 juni veroverd worden.

Twee Franse bataljons van het 137^e infanterie regiment die zich hier sinds 10 juni aan het front bevonden, werden hevig beschoten en zij zagen zich af gesneden van eigen linies.

De 3^e compagnie van het regiment had in de nacht van 11 juni 94 van de 164 man verloren. De rest was in een linie opgesteld bij de loopgraaf die onder zicht van de Duitsers artillerie spotters was. In de vroege ochtend nam het artillerievuur op deze positie toe en wat was overgebleven van het 137^e regiment werd vernietigd.

Pas na de oorlog heeft een Frans team het slagveld onderzocht en vonden een aanwijzing voor wat er met de 3^e compagnie was gebeurd. De loopgraaf die het had ingenomen was volledig gevuld maar  over een deel ervan stak op regelmatige intervallen een geweer met bajonet naar boven. Bij opgraving werd bij elk geweer met bajonet een lichaam gevonden.

Dan volgt iets zoals het volgens Alistair Horne gebeurd zou kunnen zijn:

Gecombineerd met verklaringen van overlevenden van nabije eenheden werd afgeleid dat de 3^e compagnie de geweren had geplaatst op de parapet klaar om elke aanval af te slaan en in plaats van hun loopgraaf op te geven, werden ze levend begraven door het Duitse bombardement.

Toen deze geschiedenis de wereldkundig werd werkte het wel op de algemene verbeeldingskracht van wat er ook gebeurd zou kunnen zijn.

De kolonel van de 137^e infanterie regiment had er in januari 1919 een klein houten monument opgericht. Een vrijgevige Amerikaanse Mr Rand was zo getroffen door het verhaal dat hij de huidige loopgraafoverkapping met een pad naar de dichtstbijzijnde weg voor zijn rekening nam. Dit monument werd vervolgens geopend  door Alexandre Millerand, President van Frankrijk in aanwezigheid van de Amerikaanse ambassadeur op 8 december 1920.

Andere theorieën ontwikkeld  in de loop der jaren over het lot van de laatste mannen van de 3^e compagnie met hun gelijktijdige en gemeenschappelijke dood gaan naar gas  of een algehele verdoving door exploderende granaten. Dit zou dan weer gevolgd zijn door het overhaast vullen van het massagraf door naar voren stormende Duitsers, hetgeen de unieke ter aarde bestelling ook zou verklaren.

Maar de juiste details doen er niet toe. Zoals Horne uitlegt gaat de legende door omdat wat gebeurde een epische voorstelling is van dapperheid en opofferingsgezindheid door Poilus en daarbij is het een levendige documentatie van de intense gevechten bij Verdun.

De bajonetten loopgraaf is een daarom een symbool dat Verdun een unieke plaats geeft in de militaire geschiedenis. (overgenomen uit Horne’s boek “The price of Glory”.

Vrij vertaald verhaal op de site van “The great War Society”.